آموزش، رکن اصلی و اساسی توسعه‌ی پایدار جوامع است. از این رو موضوعات مرتبط با آموزش همواره از دغدغه‌های اصلی فعالین حوزه‌ی اجتماعی بوده است. در حال حاضر با توجه به شرایط اقتصادی ایران و مشکلات و مسائل موجود در سیستم آموزش و پرورش، علاوه بر نیاز به سرمایه‌گذای در بخش زیرساخت و تأمین سخت‌افزار، آموزش‌های تخصصی برای توسعه‌ و توانمندسازی نیروی انسانی شاغل در حوزه‌ی آموزش و پرورش بسیار ضروری است.به عبارتی، حتی با وجود زیرساخت‌های مورد نیاز، در صورت عدم آشنایی و تسلط متولیان حوزه‌ی آموزش به اصول و علم آموزش و پرورش، اثربخشی فعالیت‌های آموزشی در حد انتظار نخواهد بود و موجب هدررفت منابع خواهد شد.آمارهای موجود مؤید این موضوع است که وضعیت کنونی، چه از منظر کیفیت آموزش و ایجاد محیط مناسب برای حفظ انگیزه‌ی ادامه‌ی تحصیل و چه از منظر کفایت تعداد معلمان مورد نیاز و تخصص‌گرایی در حوزه‌ی آموزش، چندان مطلوب نیست.در ادامه، به موضوع اهمیت آموزش در دوران کودکی و رویکردهای مناسب علمی و آمارهای وضعیت کنونی حوزه‌ی آموزش می‌پردازیم.دانش‌آموزان در طول مدت تحصیل خود که از 6 تا 18 سالگی را شامل می‌شود، مراحل مختلف رشد را تجربه می‌کنند و هر یک از این مراحل رشد، ویژگی‌های منحصر به خود را دارد. بنابراین اتخاذ رویکرد مناسب با هر مرحله برای افزایش اثربخشی فعالیت‌های آموزشی حائز اهمیت است. مطابق با نظریه‌ی روانشناسی اریک اریکسون، افراد در هر مرحله از رشد در زندگی، با یک تضاد مواجه می‌شوند که نقطه‌ عطفی در فرایند رشد خواهد بود. این تضادها در به‌وجودآوردن یک کیفیت روانی یا ناکامی مؤثر هستند. در خلال این دوره، هم زمینه برای رشد شخصی بسیار فراهم است و هم برای شکست و ناکامی.